İnsanlar, hayatlarını devam ettirebilmek için diğer birbirlerine gereksinim duymaktadırlar. Birbirimize duyduğumuz ihtiyaç nedeniyle toplumsal varlıklarız. Toplumsal varlıklar olduğumuz için diğer insanlarla iletişim kurmaktayız. İletişimi sözlü veya sözsüz olarak gerçekleştirebilmekteyiz. Sözlü ve sözsüz iletişimi birbirinden kesin çizgilerle ayırmak ise kolay değildir. Çünkü bazen ikisini ayırmak mümkün iken bazen de biri diğerinin verdiği mesajı kuvvetlendirmek için kullanılmaktadır.

İnsanların hayatının bir parçası olan iletişim, çalışma hayatında da çok önemlidir. İletişim olmadan yönetim gerçekleştirilemeyeceği için iletişim, yönetimin bir parçasıdır. Yöneticilerden, görevlerini yerine getirirken etkili bir iletişim sergilemeleri beklenmektedir. Aksoy ve Şeren (2018), yöneticilerin beden dilini kullanma sıklığı ile çalışanların etkilenme biçimlerini ortaya koymaya çalıştılar. Bunun için Ankara ili merkez ilçelerinde görev yapan 12 lise yöneticisi ve 353 öğretmenin katılımı ile bir araştırma yaptılar. Araştırmada; lise yöneticilerinin hangi beden dili davranışını hangi sıklıkla gösterdiği, öğretmenlerin bundan nasıl etkilendiği ve öğretmenlerin bazı demografik özelliklerine göre etkilenmelerinde bir değişiklik olup olmadığını incelediler.

Araştırma sonucunda öğretmenlerin, lise yöneticilerinin sergilediği beden dili davranışlarına göre tepki verdikleri görüldü. Öğretmenler; yöneticilerin beden diline pozitif anlam yüklediklerinde pozitif, beden diline negatif anlam yüklediklerinde ise negatif tepki verdikleri anlaşıldı. Erkek yöneticilerin kadın yöneticilere göre çok daha fazla beden dili davranışı sergilediği fark edildi. Yöneticilerin sergiledikleri beden dili davranışlarının genellikle aradaki mesafeyi korumaya yönelik olduğu belirlendi. Yöneticilerin sergilediği beden dili davranışları algısının öğretmenlerin cinsiyeti, kıdemi ve branşına göre pek farklılaşmadığı ortaya çıktı.

Araştırma;

Aksoy, Ş. ve Şeren, M. (2018). Lise yöneticilerinin beden dili davranışlarının sıklığı ile öğretmenlerin etkilenme biçimleri (Ankara ili örneği). Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(3), 262-279.