Örgütteki resmi ilişkilere vurgu yaparken, klasik yaklaşımlar, işçiler arasındaki sosyal değişim, resmi örgüt tarafından belirtilenler dışında grup liderlerinin ortaya çıkması vb. ile karakterize edilen enformel ilişkileri görmezden gelme eğilimindedir. Bu nedenle, odakları anlaşılır bir şekilde dardır.

Bu Yazıdaki Başlıklar

Gayri resmi organizasyonun dikkate alınmaması

İşçilerin hangi “kariyeri” takip edeceklerini düşünmeleri yaygın değildi. Temel varsayımları, işçilerin öncelikle parayla motive oldukları ve yalnızca daha fazla para için çalıştıklarıdır. İlk olarak, işgücü, o sırada var olan birçok işi yapmak için yüksek eğitimli veya eğitimli değildi. Gerçekten de, birçok yazar için teknoloji, örgütsel ve sosyal değişimin arkasındaki itici güçtü. Örneğin klasik yaklaşımlar, bir işçinin yaşamını fabrika kapısında başlayıp bitiyor gibi görüyor gibi görünüyor. Bu varsayımlar, çalışanların iş yeri ile ilgisi olmayan istek ve ihtiyaçlarının olabileceğini veya işlerini yalnızca gerekli bir kötülük olarak görebileceklerini fark etmekte başarısız olur. Örneğin, Taylor ve Fayol’un çalışmaları, öncelikle istikrarlı ortamlar yaşayan büyük imalat firmalarıyla olan deneyimlerinden geldi. Kurallar bu kadar açık olmasaydı belki çok daha fazlası elde edilebilirdi.

Test edilmemiş varsayımlar

Klasik yazarlar tarafından yapılan varsayımların çoğu, bilimsel testlere değil, uygun yaşam tarzları, ahlaki kodlar ve başarıya yönelik tutumlar olduğuna inandıkları şeyleri ifade eden değer yargılarına dayanıyordu.

İnsan makineleri

Klasik teoriler, organizasyonun bir makine olduğu ve çalışanların, makinenin verimli bir şekilde çalışmasını sağlamak için makineye takılması gereken parçalar olduğu izlenimini bırakır.

Deneyime güvenmek

Klasik yönetim okulundaki yazarların çoğu, fikirlerini yalnızca belirli organizasyon türlerinde yönetici veya danışman olarak deneyimlerine dayanarak geliştirdiler. Son olarak, daha önce tutarlı ve faydalı bir yönetim teorisi oluşturma açısından çok az şey yapılmıştı. Aksine, birçokları için güvenli bir iş bulma fırsatı ve ailelerinin geçimini sağlayacak düzeyde bir ücret, iş ortamından talep ettikleri tek şeydi. Klasik teoriler ve onlardan türetilen ilkeler, bazı değişikliklerle günümüzde popülerliğini sürdürmektedir. Örneğin, kurallara ve düzenlemelere aşırı vurgu yapılması, insanların asıl niyetlerini hatırlamadan kurallara körü körüne uymalarına neden olabilir. Bu nedenle, ilkelerin çoğu, finansal teşvikler kabul edilebilir ise, çalışanların çalışma ortamına uyacağı varsayımıyla, organizasyonu verimli kılmakla ilgilidir.

İstenmeyen sonuçlar

Klasik yaklaşımlar, yüksek üretkenlik elde etmeyi, davranışları öngörülebilir hale getirmeyi ve çalışanlar arasında ve yöneticiler ile çalışanlar arasında adaleti sağlamayı amaçlar; yine de pratikte birçok istenmeyen sonucun ortaya çıkabileceğini fark edemiyorlar. Burada birkaç önemli konu tartışılmaktadır. Bu durumlardan diğerlerine, özellikle de günümüzün rakiplerinin ürünlerindeki değişikliklerle her gün karşılaşan genç, yüksek teknoloji firmalarına genelleme yapmak akıllıca olmayabilir. Ayrıca verimliliğin bir firmanın ne kadar iyi performans gösterdiğinin en iyi ölçüsü olduğunu varsayıyorlar. Bu nedenle odak noktaları verimliliği artırmanın yollarını bulmaktı. Klasik ekolün bu eleştirilerinin birçoğu sert olduğundan, bu dönemde yazarların savunmasında birkaç noktaya değinmek gerekir. Çoğu zaman, kurallar çalışanlardan beklenen minimum performans seviyesini belirlediğinden, elde ettikleri tek şey minimum seviyedir.

Statik koşullar

Organizasyonlar genellikle zaman içinde dalgalanan dış koşullardan etkilenir, ancak klasik yönetim teorisi, dış etkiler tarafından şekillendirilmeyen bir organizasyon imajı sunar. İnsanoğlunun yapabileceği tek şeyin hızla değişen koşullara uyum sağlamak olduğu varsayılmıştır. İkincisi, yazıların çoğu, özellikle üretim alanında, teknoloji hızlı bir dönüşüm geçirirken gerçekleşti. Bu tür şeyler dikkate alınmadığında, çalışanların karar verme ve görev planlamasına katılmasına izin vermek gibi memnuniyeti ve performansı etkileyen birçok önemli faktörün asla keşfedilmemesi veya denenmemesi muhtemeldir. Klasik teorisyenlerin çoğu, çoğunlukla kendi deneyimlerine ve gözlemlerine güvenmek zorunda kalarak sıfırdan yazıyordu.